06 Νοεμβρίου 2025
Όταν οι οθόνες κουράζουν τα μάτια… και οι οφθαλμίατροι λένε «κοίτα το λίγο αυτό»
Ξέρεις τώρα πώς πάει… δουλειά στον υπολογιστή, λίγο κινητό στο διάλειμμα, μετά ταινία στο βράδυ, και κάπου ενδιάμεσα ένα τάμπλετ γιατί… έτσι. Και όλα καλά μέχρι που κάποια στιγμή, εκεί που κοιτάς το κείμενο στην οθόνη, τα γράμματα μοιάζουν να «παίζουν»,...
Ξέρεις τώρα πώς πάει… δουλειά στον υπολογιστή, λίγο κινητό στο διάλειμμα, μετά ταινία στο βράδυ, και κάπου ενδιάμεσα ένα τάμπλετ γιατί… έτσι. Και όλα καλά μέχρι που κάποια στιγμή, εκεί που κοιτάς το κείμενο στην οθόνη, τα γράμματα μοιάζουν να «παίζουν», να θολώνουν. Ή σου φαίνεται ότι η εικόνα έχει ένα περίεργο «σκιώδες» περίγραμμα. Λες και κάποιος τράβηξε την οθόνη πέντε χιλιοστά αριστερά. Ναι, αυτό το περίεργο.
Και τότε αρχίζει η σκέψη: «Μήπως είναι αστιγματισμός;»
Οι οφθαλμίατροι λένε ότι συχνά παρατηρείται επιδείνωση των συμπτωμάτων όταν υπάρχει πολύωρη χρήση οθονών. Φαίνεται ότι η συνεχής εστίαση, αυτή η προσπάθεια να μείνεις «καρφωμένος» στο σημείο, κουράζει τον κερατοειδή. Ειδικά σε περιόδους άγχους ή μεγάλης κούρασης. Ή απλά σε μέρες που τίποτα δεν συνεργάζεται.
Στον Γέρακα, αρκετοί οφθαλμίατροι το αναφέρουν συχνά σε κόσμο που πηγαίνει για μία απλή μέτρηση. Δεν είναι τίποτα το εξαιρετικά τεχνικό, απλά κάτι που συμβαίνει. Στην Πλατεία του Γέρακα π.χ., αν κάτσεις σε καφετέρια, θα ακούσεις κάποιον να λέει «με κουράζει η οθόνη τελευταία». Είναι κοινό. Και δεν είναι τυχαίο.
Τα μάτια, ρε παιδί μου, έχουν και αυτά τα όριά τους…
Ο αστιγματισμός δεν είναι κάτι «τρελό». Είναι απλώς μια ανωμαλία στην καμπυλότητα του κερατοειδούς. Σαν να μην είναι απόλυτα στρογγυλός, αλλά λίγο «τραβηγμένος» σε κάποιο σημείο. Αυτό κάνει τις εικόνες να θολώνουν, να παραμορφώνονται ελαφρώς. Και όταν το μάτι προσπαθεί να διορθώσει μόνο του αυτή την ασυμμετρία… κουράζεται.
Τώρα, πρόσθεσε σε αυτό μία οθόνη που φωτίζει, εκπέμπει μπλε φως, έχει μικρά γράμματα. Και άνθρωπο που κάθεται σκυμμένος, σαν να παλεύει με τον χρόνο. Αυτό είναι το κοκτέιλ που λένε οι οφθαλμίατροι ότι επιβαρύνει την κατάσταση. Μικρό, αλλά συνεχές. Σταθερό. Εκεί που δεν το καταλαβαίνεις καν.
Συχνά παρατηρείται πόνος πίσω από τα μάτια (ναι, αυτό το «βαρύ» συναίσθημα), πονοκέφαλος στους κροτάφους, και μερικές φορές δακρύρροια χωρίς λόγο. Και κάτι ακόμα πιο εκνευριστικό: νιώθεις ότι έχεις άμμο μέσα στο μάτι. Κι όμως δεν έχεις τίποτα.
«Πώς το καταλαβαίνω;»
Ωραία ερώτηση. Ένα πολύ απλό τεστ είναι να κοιτάξεις μία φωτεινή επιγραφή το βράδυ. Αν τα φώτα φαίνονται σαν να έχουν «αχνούς» γύρω τους ή σαν μικρές ουρές… ε, μάλλον κάτι γίνεται.
Άμα αρχίζει και το κινητό να φαίνεται πιο «θαμπό» από κοντά, ενώ από μακριά «λες και πάει καλύτερα», αυτό είναι επίσης ένδειξη.
Οι οφθαλμίατροι στον Γέρακα έχουν αναφέρει ότι πολλές φορές τα συμπτώματα γίνονται πιο έντονα όταν κάποιος δουλεύει χωρίς διαλείμματα. Το κλασικό: “άλλη μια σελίδα”, “άλλη μια παρουσίαση”, “άλλο ένα story”. Και περνάει η ώρα και δεν το παίρνεις χαμπάρι.
Μικρά κόλπα (και καθόλου μαγικά)
Δεν θα σωθεί ο κόσμος, αλλά κάτι βοηθά:
Μια κουβέντα σαν αυτές στην πλατεία…
Εκεί, δίπλα στα τραπεζάκια στην πλατεία Γέρακα, ανάμεσα σε καφέδες και συζητήσεις για τα πάντα και για το τίποτα, ακούς συχνά το ίδιο πράγμα:
«Τα μάτια δεν αστειεύονται».
Είναι αλήθεια. Δεν γκρινιάζουν για πλάκα. Αν κουράζονται, το δείχνουν. Και όταν το δείχνουν, είναι καλό να δοθεί προσοχή, χωρίς πανικό όμως. Απλά λίγο νοιάξιμο.
Κλείσιμο (ήρεμο, αληθινό):
Λίγη φροντίδα στα μάτια σήμερα, γλιτώνει πολλά αύριο. Και αυτό δεν χρειάζεται επιστήμονα να το εξηγήσει.
Και τότε αρχίζει η σκέψη: «Μήπως είναι αστιγματισμός;»
Οι οφθαλμίατροι λένε ότι συχνά παρατηρείται επιδείνωση των συμπτωμάτων όταν υπάρχει πολύωρη χρήση οθονών. Φαίνεται ότι η συνεχής εστίαση, αυτή η προσπάθεια να μείνεις «καρφωμένος» στο σημείο, κουράζει τον κερατοειδή. Ειδικά σε περιόδους άγχους ή μεγάλης κούρασης. Ή απλά σε μέρες που τίποτα δεν συνεργάζεται.
Στον Γέρακα, αρκετοί οφθαλμίατροι το αναφέρουν συχνά σε κόσμο που πηγαίνει για μία απλή μέτρηση. Δεν είναι τίποτα το εξαιρετικά τεχνικό, απλά κάτι που συμβαίνει. Στην Πλατεία του Γέρακα π.χ., αν κάτσεις σε καφετέρια, θα ακούσεις κάποιον να λέει «με κουράζει η οθόνη τελευταία». Είναι κοινό. Και δεν είναι τυχαίο.
Τα μάτια, ρε παιδί μου, έχουν και αυτά τα όριά τους…
Ο αστιγματισμός δεν είναι κάτι «τρελό». Είναι απλώς μια ανωμαλία στην καμπυλότητα του κερατοειδούς. Σαν να μην είναι απόλυτα στρογγυλός, αλλά λίγο «τραβηγμένος» σε κάποιο σημείο. Αυτό κάνει τις εικόνες να θολώνουν, να παραμορφώνονται ελαφρώς. Και όταν το μάτι προσπαθεί να διορθώσει μόνο του αυτή την ασυμμετρία… κουράζεται.
Τώρα, πρόσθεσε σε αυτό μία οθόνη που φωτίζει, εκπέμπει μπλε φως, έχει μικρά γράμματα. Και άνθρωπο που κάθεται σκυμμένος, σαν να παλεύει με τον χρόνο. Αυτό είναι το κοκτέιλ που λένε οι οφθαλμίατροι ότι επιβαρύνει την κατάσταση. Μικρό, αλλά συνεχές. Σταθερό. Εκεί που δεν το καταλαβαίνεις καν.
Συχνά παρατηρείται πόνος πίσω από τα μάτια (ναι, αυτό το «βαρύ» συναίσθημα), πονοκέφαλος στους κροτάφους, και μερικές φορές δακρύρροια χωρίς λόγο. Και κάτι ακόμα πιο εκνευριστικό: νιώθεις ότι έχεις άμμο μέσα στο μάτι. Κι όμως δεν έχεις τίποτα.
«Πώς το καταλαβαίνω;»
Ωραία ερώτηση. Ένα πολύ απλό τεστ είναι να κοιτάξεις μία φωτεινή επιγραφή το βράδυ. Αν τα φώτα φαίνονται σαν να έχουν «αχνούς» γύρω τους ή σαν μικρές ουρές… ε, μάλλον κάτι γίνεται.
Άμα αρχίζει και το κινητό να φαίνεται πιο «θαμπό» από κοντά, ενώ από μακριά «λες και πάει καλύτερα», αυτό είναι επίσης ένδειξη.
Οι οφθαλμίατροι στον Γέρακα έχουν αναφέρει ότι πολλές φορές τα συμπτώματα γίνονται πιο έντονα όταν κάποιος δουλεύει χωρίς διαλείμματα. Το κλασικό: “άλλη μια σελίδα”, “άλλη μια παρουσίαση”, “άλλο ένα story”. Και περνάει η ώρα και δεν το παίρνεις χαμπάρι.
Μικρά κόλπα (και καθόλου μαγικά)
Δεν θα σωθεί ο κόσμος, αλλά κάτι βοηθά:
- Κοίτα αλλού κάθε 20-30 λεπτά. Έστω για 20 δευτερόλεπτα. Ένα δέντρο, ένα απέναντι μπαλκόνι, την κίνηση στην Κλεισθένους. Ο,τιδήποτε.
- Ρύθμισε τη φωτεινότητα της οθόνης να μην «καίει».
- Μην έχεις απόλυτο σκοτάδι στο δωμάτιο όταν κοιτάς οθόνη. Το μάτι τρελαίνεται.
- Και φυσικά… τσέκαρέ το. Ένα απλό ραντεβού, μια μέτρηση. Δεν είναι κακό.
Μια κουβέντα σαν αυτές στην πλατεία…
Εκεί, δίπλα στα τραπεζάκια στην πλατεία Γέρακα, ανάμεσα σε καφέδες και συζητήσεις για τα πάντα και για το τίποτα, ακούς συχνά το ίδιο πράγμα:
«Τα μάτια δεν αστειεύονται».
Είναι αλήθεια. Δεν γκρινιάζουν για πλάκα. Αν κουράζονται, το δείχνουν. Και όταν το δείχνουν, είναι καλό να δοθεί προσοχή, χωρίς πανικό όμως. Απλά λίγο νοιάξιμο.
Κλείσιμο (ήρεμο, αληθινό):
Λίγη φροντίδα στα μάτια σήμερα, γλιτώνει πολλά αύριο. Και αυτό δεν χρειάζεται επιστήμονα να το εξηγήσει.
Διαβάστε περισσότερα ...
