Τι κάνει μια σχολή οδηγών πραγματικά αποτελεσματική στα πρακτικά μαθήματα οδήγησης

Όλοι λίγο-πολύ το έχουμε δει. Μαθητής στο τιμόνι, δάσκαλος δίπλα, βλέμμα πανικού, και το αμάξι να σβήνει κάθε τρία δευτερόλεπτα. Δεν είναι αστείο, συμβαίνει συνέχεια. Και εκεί φαίνεται η διαφορά ανάμεσα σε μια απλή σχολή και σε μια σχολή οδηγών που πραγματικά ξέρει να διδάξει. Ειδικά στα πρακτικά μαθήματα, εκεί που το μυαλό μπλέκει με το τιμόνι, τα φρένα, τα φλας και τα “ωχ, έσβησε πάλι!”, μια σωστή σχολή κάνει θαύματα.
Στον Γέρακα, που οι δρόμοι έχουν από όλα — ανηφόρες, στενά, κυκλικούς κόμβους, φανάρια που κρατάνε αιώνες — μια σχολή οδηγών πρέπει να ξέρει πώς να προσαρμόζεται. Δεν είναι όλες οι διαδρομές ίδιες, ούτε όλοι οι μαθητές ίδιοι. Οπότε, μια αποτελεσματική σχολή πρέπει να καταλαβαίνει τον κάθε μαθητή ξεχωριστά. Άλλος μαθαίνει πιο γρήγορα, άλλος χρειάζεται λίγο παραπάνω χρόνο. Δεν πειράζει, σημασία έχει να βγει οδηγός, όχι ρομπότ.
Συνήθως, οι καλές σχολές δεν ξεκινούν κατευθείαν με “πάτα το συμπλέκτη και μπες στο δρόμο”. Όχι, πρώτα σου δείχνουν πώς να νιώσεις το αυτοκίνητο. Πώς αντιδρά, πώς φρενάρει, πώς “μιλάει” το μηχάνημα. Αν δεν το καταλάβεις αυτό, τα υπόλοιπα είναι μισή δουλειά. Και κάπου εκεί, οι σχολές με εμπειρία στον Γέρακα, που έχουν φάει με το κουτάλι τους τους δρόμους γύρω από τη Μιαούλη και την Αιτωλίας, ξέρουν πότε να σε βάλουν στα βαθιά και πότε να σε αφήσουν λίγο να “παιδευτείς” με το συμπλέκτη.
Φαίνεται ότι το πιο σημαντικό κομμάτι δεν είναι το “μάθημα” αυτό καθαυτό, αλλά η ψυχολογία. Πολλοί μαθητές αγχώνονται, ιδρώνουν, φοβούνται μην κάνουν ζημιά, μην τους κορνάρουν. Εκεί ο δάσκαλος πρέπει να είναι ψύχραιμος. Όχι από αυτούς που κάνουν μορφασμούς ή σηκώνουν φρύδι με κάθε λάθος. Όχι ρε παιδί μου, έτσι ο άλλος κομπλάρει περισσότερο. Ο σωστός εκπαιδευτής χαμογελά, λέει “εντάξει, συμβαίνει”, και πάει παρακάτω. Γιατί μόνο έτσι μαθαίνεις.
Μια σχολή οδηγών στον Γέρακα που έχει περάσει χρόνια στους δρόμους, ξέρει πότε να σε “στριμώξει” και πότε να σε αφήσει να χαλαρώσεις. Δεν είναι όλα ίδια για όλους. Κάποιος μπορεί να δυσκολεύεται στην εκκίνηση σε ανηφόρα, άλλος στο παρκάρισμα, άλλος στο να μην πατήσει το φρένο τη λάθος στιγμή. Αν η σχολή βάζει όλους στο ίδιο καλούπι, δεν είναι αποτελεσματική. Μάθημα-μάθημα πρέπει να φτιάχνει το πρόγραμμα έτσι ώστε ο μαθητής να νιώθει άνετα.
Ένα άλλο σημείο που κάνει διαφορά είναι η οργάνωση. Όχι να περιμένεις κάθε φορά πότε θα σε καλέσουν, πότε θα βρεις αμάξι, πότε θα σε βολέψει η ώρα. Οι καλές σχολές έχουν πρόγραμμα. Καθαρό, σταθερό, χωρίς “ακυρώθηκε το μάθημα, αύριο ίσως”. Όταν υπάρχει συνέπεια, υπάρχει και ρυθμός. Και όταν υπάρχει ρυθμός, η πρόοδος έρχεται φυσικά.
Συχνά παρατηρείται ότι όσοι μαθητές ξεκινούν χωρίς σταθερή σειρά μαθημάτων, καθυστερούν πολύ να προχωρήσουν. Ξεχνάνε, αγχώνονται, “πέφτουν” ψυχολογικά. Μια σχολή που θέλει να είναι πραγματικά αποτελεσματική, φροντίζει να μην αφήνει κενά. Γιατί το κενό φέρνει ανασφάλεια.
Και, φυσικά, παίζει ρόλο και το όχημα. Δεν μπορείς να μάθεις σωστά με αμάξι που έχει δει καλύτερες μέρες. Αν ο συμπλέκτης είναι βαρύς, το τιμόνι “σφίγγει”, ή τα φρένα έχουν άλλο χαρακτήρα κάθε φορά, πώς να αποκτήσεις εμπιστοσύνη; Οι σωστές σχολές στον Γέρακα έχουν καλοσυντηρημένα αυτοκίνητα, καθαρά, με μοντέρνα συστήματα. Να κάτσεις μέσα και να πεις “ωραία, πάμε”. Όχι “μακάρι να μη μείνει στη μέση της ανηφόρας”.
Μια άλλη λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά είναι η ποικιλία στις διαδρομές. Αν κάνεις όλα τα μαθήματα στην ίδια γειτονιά, στην ίδια ευθεία, στο ίδιο πάρκινγκ πίσω από τον Σκλαβενίτη… δεν μαθαίνεις τίποτα. Ο δρόμος έχει απρόοπτα, φανάρια, πεζούς, βροχή, φανάρια που χαλάνε, λακκούβες (πολλές λακκούβες, ας μην το σχολιάσουμε καλύτερα). Οπότε, η σχολή που θέλει να σε προετοιμάσει σωστά, πρέπει να σε βγάλει παντού. Από τα στενά του Γέρακα μέχρι τη Λεωφόρο Σπατών προς τα Σπάτα, ακόμα και λίγο πιο πέρα προς την Λούτσα.
Και κάτι ακόμα, ίσως το πιο σημαντικό: σεβασμός. Ο μαθητής που νιώθει ότι τον σέβονται, μαθαίνει πιο εύκολα. Αν τον αντιμετωπίζουν σαν “άλλο ένα ραντεβού”, δεν βγαίνει τίποτα. Οι καλές σχολές δίνουν σημασία στον κάθε μαθητή. Ρωτάνε πώς ένιωσε, τι δεν κατάλαβε, πού δυσκολεύτηκε. Έτσι χτίζεται εμπιστοσύνη, κι η εμπιστοσύνη φέρνει αποτέλεσμα.
Όταν μια σχολή έχει όλα αυτά — υπομονή, συνέπεια, οργάνωση, σωστά αυτοκίνητα και ανθρώπινη προσέγγιση — τότε είναι πραγματικά αποτελεσματική. Δεν χρειάζονται “μαγικά κόλπα”. Απλώς επαγγελματισμός και σεβασμός.
Μια μικρή σκέψη για το τέλος… Η οδήγηση μαθαίνεται, δεν “παθαίνεται”. Και η σωστή σχολή οδηγών δεν σε βάζει απλώς να γυρνάς το τιμόνι, αλλά σε μαθαίνει να το κρατάς με αυτοπεποίθηση.