Πώς τα κέντρα λογοθεραπείας συμβάλλουν στη νευρογλωσσική αποκατάσταση παιδιών με δυσλεξία

Ξέρεις τι είναι παράξενο; Πόσο διαφορετικά μπορεί να εξελίσσεται η γλώσσα στα παιδιά. Μερικά μιλάνε απ’ τα τρία, άλλα στα πέντε ακόμα ψάχνουν τις λέξεις. Και κάπου εκεί, στη μέση του δρόμου, εμφανίζεται η… δυσλεξία. Μια λέξη που ακούγεται βαριά, αλλά δεν είναι κάτι τρομακτικό — απλώς χρειάζεται χρόνο, υπομονή και σωστή καθοδήγηση.
Στον Γέρακα, ρε παιδί μου, υπάρχουν πια κέντρα λογοθεραπείας που κάνουν απίστευτη δουλειά. Στην Κλεισθένους, στην Πλατεία Αγίου Ιωάννου, ακόμα και κοντά στη Λεωφόρο Μαραθώνος – όπου κι αν στραφείς, βλέπεις παιδάκια να πηγαινοέρχονται με φακελάκια και τσάντες, χαρούμενα. Και εκεί μέσα, πίσω από τις πόρτες με τα πολύχρωμα αυτοκόλλητα, γίνεται κάτι σαν μικρό θαύμα.

Η «μυστική» δύναμη της λογοθεραπείας
Η νευρογλωσσική αποκατάσταση δεν είναι απλώς να μάθει ένα παιδί να προφέρει σωστά ή να γράφει πιο καθαρά. Είναι όλη η διαδικασία που βοηθά τον εγκέφαλο να «ξαναγράψει» τρόπους επικοινωνίας. Σαν να του δίνει ένα καινούριο λογισμικό, φτιαγμένο ειδικά για το πώς μαθαίνει το ίδιο.

Συνήθως, στα κέντρα λογοθεραπείας στον Γέρακα, οι λογοθεραπευτές δουλεύουν με πολύ δημιουργικά μέσα. Παιχνίδια με κάρτες, ασκήσεις ρυθμού, μικρά κόλπα που κάνουν τα παιδιά να γελούν ενώ παράλληλα εξασκούν τη φωνολογική τους επίγνωση. Και – φαντάσου – ένα τόσο «παιχνιδιάρικο» περιβάλλον μπορεί να βοηθήσει στην ενδυνάμωση περιοχών του εγκεφάλου που σχετίζονται με την ανάγνωση και την κατανόηση.

Κάποιος μπορεί να πει, «σιγά τώρα, πόσο μπορεί να βοηθήσει ένα παιχνίδι μνήμης;»… και όμως! Φαίνεται ότι τέτοιες δραστηριότητες ενεργοποιούν τα ίδια νευρωνικά δίκτυα που χρησιμοποιούνται στην αποκωδικοποίηση λέξεων. Και αυτό, σιγά-σιγά, αλλάζει τα πάντα.

Οι μικρές νίκες μετρούν περισσότερο
Συχνά παρατηρείται κάτι μαγικό: ένα παιδί που δυσκολεύεται να διαβάσει μια πρόταση, ξαφνικά, μέσα σε λίγες εβδομάδες, αρχίζει να αναγνωρίζει συλλαβές χωρίς να το σκέφτεται. Δεν είναι τυχαίο. Οι ειδικοί στα κέντρα λογοθεραπείας εφαρμόζουν μεθόδους που βασίζονται στη νευροπλαστικότητα – αυτήν τη φοβερή ικανότητα του εγκεφάλου να αλλάζει, να προσαρμόζεται, να «μαθαίνει ξανά».

Ένα μικρό παράδειγμα: όταν το παιδί επαναλαμβάνει λέξεις ρυθμικά ή τραγουδάει φράσεις, ο εγκέφαλος φτιάχνει νέες συνδέσεις. Και όσο πιο διασκεδαστικά γίνεται αυτό, τόσο πιο σταθερές μένουν οι γλωσσικές δεξιότητες.

Από την απογοήτευση στο χαμόγελο
Υπάρχουν στιγμές που τα πράγματα πάνε δύσκολα. Ένα παιδί κουράζεται, δυσανασχετεί, λέει «δεν μπορώ». Και όμως, την επόμενη μέρα – ουπς! – κάνει την άσκηση χωρίς βοήθεια. Είναι αυτές οι στιγμές που γεμίζουν ενέργεια το χώρο, που δίνουν κουράγιο. Γιατί, ρε παιδί μου, το να βλέπεις την πρόοδο μπροστά στα μάτια σου είναι απίστευτο.
Και ξέρεις κάτι ακόμα; Οι λογοθεραπευτές δεν δουλεύουν μόνο με τα παιδιά. Συνεργάζονται στενά με γονείς και εκπαιδευτικούς. Εξηγούν, καθοδηγούν, προτείνουν μικρές αλλαγές στην καθημερινότητα – π.χ. να διαβάζεται μια ιστορία πριν τον ύπνο, να δίνεται χρόνος στο παιδί να επεξεργαστεί τη φράση του, να αποφεύγεται η βιασύνη. Μικρά πράγματα… αλλά τελικά, κάνουν τεράστια διαφορά.

Ο Γέρακας αλλάζει ρυθμούς
Αν κάποιος κάνει μια βόλτα ένα απόγευμα στην πλατεία του Γέρακα ή στη νησίδα της Εθνικής Αντιστάσεως, θα δει πολλά παιδιά με τετράδια λογοθεραπείας στο χέρι. Άλλο φτιάχνει προτάσεις, άλλο παίζει με συλλαβές, κι όλα χαμογελούν. Είναι όμορφο αυτό – να βλέπεις μια κοινότητα να νοιάζεται για την εξέλιξη των παιδιών της, να επενδύει στη γλώσσα, στη φωνή, στην επικοινωνία.

Φαίνεται πως τα κέντρα λογοθεραπείας στον Γέρακα δεν είναι απλώς χώροι μάθησης, αλλά μικρά εργαστήρια ελπίδας. Εκεί όπου τα παιδιά με δυσλεξία μαθαίνουν ότι τίποτα δεν είναι «λάθος» με τον τρόπο που μαθαίνουν. Απλώς χρειάζονται άλλο μονοπάτι, άλλη προσέγγιση, άλλον ρυθμό.
Και, μεταξύ μας, ο ρυθμός είναι αυτός που κάνει όλη τη διαφορά.

Μια μικρή σκέψη στο τέλος:
Οι λέξεις είναι σαν τα βήματα. Άλλες μικρές, άλλες μεγάλες, άλλες κάπως στραβοπατημένες. Το θέμα είναι να συνεχίζουν. Και τα παιδιά που βρίσκουν τον ρυθμό τους στα κέντρα λογοθεραπείας του Γέρακα, τον συνεχίζουν με θάρρος, χρώμα και – ευτυχώς – πολλή αγάπη γύρω τους.