Πώς η σχολή οδηγών αναλαμβάνει τη μετατροπή ξένου διπλώματος σε ελληνικό και σε απαλλάσσει από τη γραφειοκρατία

Κάποιος που έχει ζήσει στο εξωτερικό και επιστρέφει στην Ελλάδα, έχει να αντιμετωπίσει διάφορα. Ναι, ωραία ο καιρός, ωραίο το φαγητό, αλλά… η γραφειοκρατία; Ε, εκεί χάνεται η υπομονή. Και ειδικά όταν πρόκειται για τη μετατροπή ενός ξένου διπλώματος οδήγησης σε ελληνικό, η κατάσταση μπορεί να γίνει πιο πολύπλοκη απ’ όσο φαντάζεται κανείς. Χαρτιά, φωτογραφίες, μεταφράσεις, εγκρίσεις, ραντεβού στη Διεύθυνση Μεταφορών, αναμονή, τηλέφωνα που δεν απαντούν… ένας μικρός χαμός.
Και εδώ είναι που μπαίνει στο παιχνίδι η σωστή σχολή οδηγών. Γιατί μια καλή σχολή δεν μαθαίνει μόνο οδήγηση – κάνει κι εκείνο το κάτι παραπάνω: σε απαλλάσσει από όλο αυτό το γραφειοκρατικό πανηγύρι. Αναλαμβάνει τα πάντα, από την αρχή μέχρι το τέλος, χωρίς να χρειαστεί να σπαταληθεί χρόνος ή ενέργεια.
Στον Γέρακα, οι δρόμοι έχουν τη δική τους “λογική”. Από την Καζαντζάκη μέχρι την Αναπαύσεως, μπορεί να περάσεις από πέντε διαφορετικές διαθέσεις οδηγών. Εκεί που κάποιος σταματάει για να σε αφήσει να περάσεις, ο άλλος κορνάρει για πλάκα. Και κάπως έτσι, το να έχεις ένα αναγνωρισμένο ελληνικό δίπλωμα γίνεται απαραίτητο, ειδικά αν σκοπεύεις να οδηγείς καθημερινά. Αλλά το πρόβλημα είναι πάντα το ίδιο: “Πού να μπλέκεις τώρα με υπηρεσίες…”.
Μια σχολή οδηγών στον Γέρακα, που έχει εμπειρία με τέτοιες περιπτώσεις, ξέρει τη διαδικασία απέξω κι ανακατωτά. Ξέρει πού να πάει, τι να πει, πώς να μαζέψει τα χαρτιά, ακόμα και ποια μέρα είναι καλύτερα να κλείσει ραντεβού για να μην περιμένεις τρεις ώρες όρθιος. Ε, αυτά δεν τα γράφει κανένας οδηγός διαδικασίας. Αυτά είναι εμπειρία.
Φαίνεται πως η μετατροπή ενός ξένου διπλώματος σε ελληνικό δεν είναι ίδια για όλους. Άλλοι έχουν δίπλωμα από χώρα της Ε.Ε., άλλοι από Αμερική, άλλοι από Αγγλία ή Καναδά. Και κάθε περίπτωση έχει τις δικές της μικρές λεπτομέρειες. Μια σχολή οδηγών με γνώση αναλαμβάνει να ελέγξει από πριν τι χρειάζεται — για να μη φτάσεις στο γκισέ και σου πουν “λείπει αυτό”. Γιατί τότε… άντε ξανά από την αρχή.
Συχνά παρατηρείται ότι πολλοί προσπαθούν να το κάνουν μόνοι τους και μετά πάνε στη σχολή οδηγών… με τα νεύρα στα ύψη. “Μου είπαν να φέρω πιστοποιητικό, το μετέφρασα, το απέρριψαν γιατί δεν είχε σφραγίδα…”. Ναι, συμβαίνει συνέχεια. Όταν δεν ξέρεις τα μικρά “κόλπα” του συστήματος, η διαδικασία γίνεται μαραθώνιος.
Και να πούμε και το άλλο – κάποιες σχολές το βλέπουν σαν αγγαρεία. Αλλά οι σωστές, αυτές που πραγματικά ενδιαφέρονται, το αντιμετωπίζουν σαν υπηρεσία. Εξηγούν κάθε βήμα, δεν σε αφήνουν να χαθείς. Κάνουν την επικοινωνία με τις υπηρεσίες, συμπληρώνουν αιτήσεις, τρέχουν με τα δικαιολογητικά, ακόμα και τις φωτογραφίες μπορούν να φροντίσουν να τις έχεις έτοιμες.
Στον Γέρακα, όπου όλοι λίγο πολύ τρέχουν από δουλειά σε δουλειά, το να βρεις μια σχολή οδηγών που αναλαμβάνει τη μετατροπή ξένου διπλώματος είναι σωτήριο. Γιατί αλλιώς, απλώς δεν γίνεται. Δεν υπάρχει χρόνος για να κυνηγάς χαρτιά. Ούτε όρεξη για να τσακώνεσαι με υπαλλήλους επειδή “το χαρτί δεν έχει τη σωστή υπογραφή”.
Οι σχολές που αναλαμβάνουν τέτοιες διαδικασίες, ξέρουν και τι σημαίνει να έχεις πίεση. Δεν σε ζαλίζουν με περιττές λεπτομέρειες, σου λένε “φέρε αυτά, εμείς τα αναλαμβάνουμε”. Και το καλύτερο; Σου λένε και πότε θα είναι έτοιμο. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να ξέρεις ότι κάποιος ασχολείται σοβαρά με κάτι που αλλιώς θα σου έτρωγε βδομάδες.
Κάτι ακόμα που αξίζει να σημειωθεί είναι η ακρίβεια. Γιατί αν κάτι πάει στραβά στη διαδικασία, μπορεί να καθυστερήσει για μήνες. Και μια καλή σχολή οδηγών στον Γέρακα το αποφεύγει αυτό. Έχει συνεργασία με τις υπηρεσίες, ξέρει τι ζητάνε, και φροντίζει όλα τα έγγραφα να είναι σωστά από την πρώτη φορά. Όχι “φέρτε το πάλι”.
Φαίνεται ότι αυτός ο ρόλος των σχολών οδηγών — το να αναλαμβάνουν τέτοιες γραφειοκρατικές υποθέσεις — έχει γίνει εξίσου σημαντικός με την ίδια την εκπαίδευση. Δεν είναι μόνο να μάθεις να οδηγείς σωστά, αλλά και να σε καθοδηγούν μέσα σε όλα τα γύρω γύρω. Είναι μέρος της εξυπηρέτησης, της “κουλτούρας” μιας σχολής που σέβεται τον μαθητή της.
Και στο τέλος, όταν παραλάβεις το ελληνικό σου δίπλωμα χωρίς να έχεις τρέξει, χωρίς να έχεις φωνάξει, χωρίς να έχεις πάθει πονοκέφαλο… λες “ε, αυτό ναι, άξιζε”. Γιατί, εντάξει, άλλο το να μάθεις οδήγηση, κι άλλο να έχεις και κάποιον να σε βγάζει από τη γραφειοκρατία. Αυτά δεν πληρώνονται απλώς με δίδακτρα. Είναι θέμα επαγγελματισμού.
Μια μικρή σκέψη για το τέλος: η σωστή σχολή οδηγών δεν είναι μόνο αυτή που σε μαθαίνει να οδηγείς καλά. Είναι αυτή που σε διευκολύνει στη ζωή σου. Και, ειδικά στην Ελλάδα, αυτό από μόνο του είναι… σπάνιο και πολύτιμο.