Αν υπάρχει κάτι που δοκιμάζει την υπομονή σε μια μετακόμιση, αυτό είναι τα σκαλιά. Όχι τα ωραία, τα μαρμάρινα της εισόδου, αλλά εκείνα τα ατελείωτα εσωτερικά που ανεβοκατεβαίνεις με το καναπέ στο χέρι και λες "ποιος το ‘χε φανταστεί…". Ε, κάπου εκεί καταλαβαίνει κανείς τι θα πει να μην έχει ασανσέρ. Και τότε, ρε παιδί μου, συνειδητοποιείται πόσο σωτήριο είναι το ανυψωτικό.
Στον Γέρακα ειδικά, όπου πολλά σπίτια είναι τριώροφα ή με εσωτερική σκάλα – και τα διαμερίσματα κάποιες φορές παλιά, χωρίς ανελκυστήρα – οι μεταφορές - μετακομίσεις παίρνουν άλλες διαστάσεις. Ειδικά αν μιλάμε για μεγάλες οικοσκευές, πλυντήρια, τραπέζια, εκεί τα πράγματα αγριεύουν. Γιατί... εντάξει, ας είμαστε ειλικρινείς. Το να κουβαλάς καναπέ στον τρίτο όροφο χωρίς ασανσέρ είναι σαν να κάνεις crossfit με bonus αυχενικό.
Φαίνεται ότι η απουσία ασανσέρ είναι ο νούμερο ένα λόγος που αυξάνεται το κόστος, αλλά και ο χρόνος μιας μετακόμισης. Και όχι άδικα. Όταν δεν υπάρχει τρόπος να ανέβει ο εξοπλισμός κάθετα, χρειάζεται το ανυψωτικό. Ένα απλό μηχάνημα – αλλά τι θαύμα κάνει! Το βλέπεις να ανεβάζει ψυγεία, ντουλάπες, κουτιά ολόκληρα χωρίς ούτε ένα γρατζούνισμα στους τοίχους. Και λες “μα καλά, γιατί να μην το ‘χα κάνει εξ αρχής;”.
Συνήθως, στις μετακομίσεις χωρίς ασανσέρ, η διαδικασία γίνεται χαοτική. Φωνές, ιδρώτας, το κλασικό “πρόσεχε τη γωνία!”. Αλλά όταν υπάρχει ανυψωτικό, όλα αλλάζουν. Η μετακόμιση γίνεται πιο ήρεμη, πιο γρήγορη, πιο πολιτισμένη – και ναι, σώζονται και οι τοίχοι. Γιατί, μεταξύ μας, όλοι ξέρουν τι συμβαίνει όταν ο μεγάλος μπουφές προσπαθεί να περάσει απ’ τη σκάλα του δευτέρου ορόφου στην Οδό Αριστομένους. Καταστροφή.
Μια φορά, μάλιστα, λένε πως ένα φορτηγό προσπάθησε να περάσει από τα στενά γύρω από την Πλατεία Εκάβης, να σταματήσει για φόρτωμα χωρίς ανυψωτικό. Το αποτέλεσμα; Τρία παρκαρισμένα αυτοκίνητα μπροστά, ένα πεζοδρόμιο γεμάτο κουτιά και ένα πιάνο που δεν χωρούσε με τίποτα. Μέχρι που ήρθε το ανυψωτικό, και μέσα σε μισή ώρα όλα μπήκαν στη θέση τους. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Το ανυψωτικό δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη. Ειδικά σε περιοχές όπως ο Γέρακας, όπου τα σπίτια χτίστηκαν τη δεκαετία του ‘80 ή ‘90, όταν το ασανσέρ θεωρούνταν “αχρείαστη έξτρα”. Τώρα πια, κάθε μετακόμιση εκεί μοιάζει με αποστολή ειδικών δυνάμεων. Κουβαλητές, ιμάντες, προσοχή στις γωνίες, στο τέλος όλοι λαχανιασμένοι. Με ένα ανυψωτικό, όμως, τα πράγματα γίνονται πιο… ανθρώπινα.
Είναι κι αυτό το ψυχολογικό, ξέρεις; Όταν βλέπεις τα πράγματά σου να ανεβαίνουν προσεκτικά, χωρίς φασαρία, νιώθεις μια ηρεμία. Δεν έχει εκείνο το “ουπς, έπεσε κάτι” ή “πιάσε απ’ την άλλη μεριά!”. Μπαίνει μια τάξη, μια ροή. Και οι γείτονες… δεν γκρινιάζουν, που επίσης μετράει.
Συχνά παρατηρείται ότι κάποιοι προσπαθούν να αποφύγουν τη χρήση ανυψωτικού για να “γλιτώσουν έξοδα”. Μικρή εξοικονόμηση, μεγάλη ταλαιπωρία. Γιατί στο τέλος, αν κάτι χαραχτεί, αν σπάσει ένα πόδι τραπεζιού ή μια λάμπα, πληρώνεται διπλά. Και χειρότερα – δεν διορθώνεται εύκολα. Για να μην αναφερθεί κανείς στο ρίσκο τραυματισμού. Γιατί, όσο γελοίο κι αν ακούγεται, κάθε χρόνο γίνονται δεκάδες “ατυχήματα” από αυτοσχέδιες προσπάθειες μεταφοράς χωρίς σωστό εξοπλισμό.
Φαίνεται πως το ανυψωτικό είναι κάτι παραπάνω από ένα μηχάνημα. Είναι μια λύση που φέρνει επαγγελματισμό, οργάνωση, ηρεμία. Όταν το συνεργείο ξέρει τι κάνει και χρησιμοποιεί τα κατάλληλα μέσα, τότε η μετακόμιση δεν μοιάζει με εφιάλτη. Μοιάζει... με μια κανονική διαδικασία. Χωρίς άγχος, χωρίς φωνές, χωρίς εκείνα τα “ρε παιδιά, δε χωράει!”.
Κι αν υπάρχει ένα μικρό μυστικό σ’ αυτό; Είναι πως, όσο πιο καλά οργανωμένη είναι η μετακόμιση, τόσο πιο λίγες οι εκπλήξεις. Και τα ανυψωτικά, ειδικά στον Γέρακα, είναι αυτό το μικρό “τρικ” που κάνει όλη τη διαφορά.
Οπότε, πριν αρχίσει ο πανικός με τις σκάλες και τα βαριά έπιπλα, καλό είναι να τσεκαριστεί η επιλογή ανυψωτικού. Δεν είναι υπερβολή, είναι απλώς… λογική. Και σώζει και πράγματα, και νεύρα, και ώμους. Γιατί, όπως λένε, μια μετακόμιση χωρίς ασανσέρ, χωρίς ανυψωτικό, είναι σαν να προσπαθείς να κουβαλήσεις τον Γέρακα… στον τρίτο όροφο.