Μαθήματα για το δίπλωμα μηχανής με βάση τις νέες κατηγορίες Α1, Α2 και Α. Μάθε όλες τις πληροφορίες!

Ρε παιδί μου, με τόσες αλλαγές στους νόμους και στις κατηγορίες για τα διπλώματα, έχει χαθεί λίγο η μπάλα. Ειδικά αν κάποιος ψάχνει να βγάλει τώρα δίπλωμα μηχανής… Α1, Α2, Α – σαν να διαλέγεις μέγεθος καφέ, όχι κατηγορία άδειας. Αλλά, ναι, έχει σημασία. Και μεγάλη μάλιστα. Γιατί άλλη μηχανή οδηγείς με το Α1, άλλη με το Α2, και… ε, στο Α πια πας full power!
Και τώρα που μιλάμε, αν περάσεις από Χαλάνδρι – ειδικά γύρω από την πλατεία Αγίου Γεωργίου ή προς τη Δουκίσσης Πλακεντίας – θα δεις να ξεφυτρώνουν παντού σχολές οδήγησης. Η κάθε μία με το δικό της στιλ, άλλες πιο παραδοσιακές, άλλες πιο «μοτοσυκλετίστικες», με μηχανές που απλώς… σε προκαλούν να ανέβεις πάνω τους. Η σχολή οδηγών Χαλάνδρι παίζει ρόλο, γιατί εκεί μαθαίνεται όχι μόνο πώς να οδηγάς, αλλά πώς να νιώθεις τη μηχανή. Άλλο να ξέρεις θεωρία κι άλλο να μπορείς να πάρεις στροφή χωρίς να ιδρώσει το χέρι.
Το Α1 είναι για μικρότερες μηχανές. Μέχρι 125 κυβικά. Ιδανικό για όσους ξεκινάνε, για νέους, για όσους θέλουν κάτι οικονομικό και… ευέλικτο. Κάτι για να κυκλοφορείς στα στενά του Χαλανδρίου, να κάνεις τα ψώνια σου ή να πετάγεσαι μέχρι το Μετρό χωρίς να παρκάρεις 10 τετράγωνα πιο πέρα. Συνήθως μαθαίνεται πιο εύκολα, αλλά μην το παίρνεις και αψήφιστα· χρειάζεται εξάσκηση. Ειδικά όταν αρχίσεις να δοκιμάζεις με στροφές, φανάρια, λακκούβες (και κάτι πεζούς που εμφανίζονται από το πουθενά).
Φαίνεται απλό, αλλά δεν είναι. Στις πρώτες ώρες μαθήματος… όλοι λίγο πολύ έχουμε φάει εκείνο το “ουπς!” της ισορροπίας. Το θέμα είναι να το διασκεδάσεις, να χαλαρώσεις και να εμπιστευτείς τον εκπαιδευτή σου.
Το Α2 είναι για μηχανές μέχρι 35kW – δηλαδή όχι καμιά μικρούλα. Πλέον οδηγείς κανονική μηχανή, όχι “παπάκι”. Είναι το στάδιο που αρχίζει να καταλαβαίνεται η δύναμη, αλλά και η ευθύνη. Συνήθως οι σχολές το λένε «το πιο ενδιαφέρον στάδιο», γιατί συνδυάζει ασφάλεια και αδρεναλίνη.
Στο Χαλάνδρι, π.χ., τα μαθήματα μπορεί να γίνονται κοντά στη Λεωφόρο Πεντέλης ή σε πιο ήσυχες περιοχές, όπου μπορείς να κάνεις εξάσκηση χωρίς να πετάγεται κάθε δύο δευτερόλεπτα ένα ταξί μπροστά σου. Και καλό είναι αυτό. Γιατί όσο πιο άνετα μάθεις, τόσο πιο φυσικά θα μπεις μετά στη ροή της πόλης.
Συχνά παρατηρείται κάτι περίεργο: όσοι παίρνουν Α2, μετά από λίγο θέλουν να πάνε στο Α. Λογικό, δηλαδή… αφού αρχίζεις να αγαπάς τη μηχανή, δύσκολο να σταματήσεις εκεί.
Εδώ μπαίνουν οι «μεγάλοι». Το Α είναι για όλες τις μηχανές, χωρίς περιορισμούς. Οι ταχύτητες ανεβαίνουν, το βάρος αυξάνεται, η αίσθηση της ελευθερίας φτάνει άλλο επίπεδο. Αλλά και η ευθύνη – διπλή. Το να έχεις τη δυνατότητα να οδηγήσεις 1000άρες και 1200άρες δεν σημαίνει πως πρέπει κιόλας. Κάτι που πολλοί ξεχνάνε, ειδικά όταν τους πιάνει το… «μηχανόβιο» σύνδρομο.
Οι εκπαιδευτές στις σχολές του Χαλανδρίου λένε ότι οι πιο έμπειροι μαθητές είναι και οι πιο προσεκτικοί. Μάλλον επειδή έχουν περάσει από όλα τα στάδια, ξέρουν τη δύναμη που κρατάνε στα χέρια τους.
Για να βγάλεις δίπλωμα – σε όποια κατηγορία κι αν μπεις – θέλει θεωρητικά μαθήματα, πρακτικά, και φυσικά… υπομονή. Πολλές φορές μπερδεύονται οι ημερομηνίες, τα χαρτιά, τα ραντεβού. Μικρά πράγματα, αλλά ε, κάνουν τη διαδικασία λίγο πιο εκνευριστική. Παρ’ όλα αυτά, οι καλές σχολές, όπως μια σχολή οδηγών στο Χαλάνδρι με έμπειρους εκπαιδευτές, βοηθούν πολύ. Και στο κομμάτι της γραφειοκρατίας και στο να νιώθεις ασφάλεια.
Ένα άλλο ωραίο είναι πως συνήθως δημιουργείται παρέα. Άνθρωποι κάθε ηλικίας – άλλοι στα 18, άλλοι στα 40 – όλοι με τον ίδιο στόχο: να πάρουν το δίπλωμα και να νιώσουν την ελευθερία του δύο τροχών. Κάτι σαν μικρή κοινότητα, δηλαδή.
Φαίνεται πως κάθε χρόνο αλλάζουν λίγο οι όροι, οπότε καλό είναι να ρίχνεται μια ματιά στα πιο πρόσφατα. Οι ηλικίες, για παράδειγμα, παίζουν ρόλο: Α1 από 16 ετών, Α2 από 18, Α από 24 (ή 20 αν υπάρχει ήδη εμπειρία). Μικρές λεπτομέρειες που, αν τις προσπεράσεις, μπορεί να σε καθυστερήσουν.
Και ναι… άλλο ένα πράγμα που παρατηρείται: πολλοί πάνε στη σχολή «για πλάκα», απλώς για να δοκιμάσουν. Αλλά τελικά κολλάνε. Γιατί η μηχανή έχει αυτό το κάτι – αυτή την αίσθηση ότι είσαι εσύ, ο δρόμος και ο αέρας. Τίποτα άλλο.
Το δίπλωμα μηχανής δεν είναι απλώς χαρτί. Είναι μια μικρή ελευθερία που κουβαλάει ευθύνη. Μάθημα υπομονής και σεβασμού. Είτε κάποιος μάθει στο Χαλάνδρι είτε αλλού, το σημαντικό είναι να οδηγεί με μυαλό και ψυχή. Γιατί, όπως λένε… «η μηχανή δεν συγχωρεί χαζομάρες».