Γιατί η φυσικοθεραπεία κάνει τη διαφορά μετά από αρθροπλαστική γόνατος ή ισχίου – και πώς σε βοηθά να ξαναπερπατήσεις χωρίς φόβο.

Ποιος είπε ότι μετά το χειρουργείο αρχίζει η ξεκούραση; Μάλλον το αντίθετο. Μετά αρχίζει η πραγματική δουλειά. Εκεί που το σώμα προσπαθεί να θυμηθεί πώς να κουνηθεί χωρίς πόνο, εκεί ξεκινά η φυσικοθεραπεία. Και ειδικά μετά από αρθροπλαστική γόνατος ή ισχίου, είναι το Α και το Ω. Χωρίς υπερβολή.
Φαίνεται ότι όσοι κάνουν τέτοια επέμβαση, περνούν ένα στάδιο… “ουπς, τώρα τι κάνουμε;”. Γιατί το χειρουργείο μπορεί να φτιάχνει το πρόβλημα, αλλά δεν επαναφέρει αμέσως τη λειτουργία. Εκεί έρχεται ο φυσικοθεραπευτής – σαν οδηγός στο καινούργιο αυτό “σώμα” που μαθαίνει ξανά να περπατά, να ανεβαίνει σκαλιά, να κάθεται, να κινείται χωρίς φόβο.
Συνήθως, η πρώτη μέρα μετά την επέμβαση είναι λίγο χαοτική. Όλα πονάνε, όλα φαίνονται δύσκολα, και ο γιατρός λέει “μην ανησυχείς, με τη φυσικοθεραπεία θα στρώσει”. Και ναι, έχει δίκιο. Γιατί ο οργανισμός χρειάζεται καθοδήγηση, ασκήσεις, μικρές κινήσεις, τεχνικές που ενεργοποιούν τους μυς ξανά. Δεν γίνεται αλλιώς.
Η φυσικοθεραπεία στον Γέρακα, ας πούμε, έχει βοηθήσει δεκάδες ανθρώπους σε αυτό το κομμάτι. Όχι απλώς να σταθούν στα πόδια τους, αλλά να το κάνουν με ασφάλεια, χωρίς άγχος. Κάποιοι, μάλιστα, το λένε και χαριτολογώντας: “Πιο δύσκολο να μάθεις να περπατάς μετά από αρθροπλαστική, παρά όταν ήσουν μωρό!”. Και δεν έχουν άδικο.
Η διαδικασία είναι λίγο-πολύ έτσι: στην αρχή μαθαίνεις να σηκώνεσαι, μετά να στηρίζεσαι, μετά να βαδίζεις σωστά. Κάθε στάδιο είναι μικρή νίκη. Και αυτές οι νίκες μαζεύονται – ώσπου μια μέρα ανεβαίνεις την ανηφόρα στην οδό Μυριβήλη ή την Χαλεπά και συνειδητοποιείς ότι… δεν πονάς πια. Και είναι ωραίο αυτό. Πολύ ωραίο.
Συχνά παρατηρείται ότι όσοι ξεκινούν φυσικοθεραπεία άμεσα, αναρρώνουν ταχύτερα. Όχι μόνο στο σώμα, αλλά και στο μυαλό. Γιατί ο πόνος δεν είναι μόνο σωματικός – είναι και ψυχολογικός. Η ακινησία φέρνει φόβο. Ο φόβος φέρνει σφίξιμο. Και το σφίξιμο… πόνο. Ο φαύλος κύκλος. Η φυσικοθεραπεία τον σπάει.
Ο φυσικοθεραπευτής δεν “δουλεύει” μόνο το χειρουργημένο σημείο. Όχι. Βλέπει όλο το σώμα. Αν το ένα πόδι στηρίζεται περισσότερο, αν η λεκάνη γέρνει, αν η στάση είναι λάθος. Γιατί ένα λάθος βήμα στο γόνατο μπορεί να φέρει πρόβλημα στη μέση. Και ένα λάθος στη μέση να γυρίσει ξανά στο ισχίο. Κύκλος. Όλα συνδέονται.
Στον Γέρακα, όπου οι ανηφόρες δεν αστειεύονται, ειδικά γύρω από τη Λεωφόρο Σπάτων, η σωστή αποκατάσταση μετά από τέτοιες επεμβάσεις είναι χρυσάφι. Κάποιοι που αγνόησαν τη φυσικοθεραπεία, το μετάνιωσαν. “Ένιωθα ότι μπορούσα μόνος, αλλά μετά πιάστηκα περισσότερο”, λένε. Και κάπως έτσι, ξαναγυρνούν.
Η δουλειά του φυσικοθεραπευτή, ρε παιδί μου, δεν είναι απλώς να σου πει “σήκω”. Είναι να σου δείξει πώς να σηκωθείς. Πώς να περπατήσεις χωρίς να κουτσαίνεις. Πώς να κάνεις τα βήματα σου ομοιόμορφα, χωρίς φόβο ότι “θα το χαλάσεις πάλι”. Εκεί φαίνεται η αξία του επαγγελματία – στην εμπιστοσύνη.
Φαίνεται ότι η κίνηση είναι το φάρμακο. Οι ασκήσεις ενδυνάμωσης, οι διατάσεις, οι τεχνικές κινητοποίησης, όλα αυτά διδάσκουν στο σώμα νέα ισορροπία. Ο πόνος μειώνεται, η αυτοπεποίθηση ανεβαίνει. Και όσο το σώμα δυναμώνει, το μυαλό ηρεμεί. Όταν ο πόνος δεν σε περιορίζει πια, αρχίζεις να ξαναζείς φυσιολογικά.
Και ναι, υπάρχουν στιγμές που δεν είναι εύκολο. Μέρες που το γόνατο “βαραίνει”, που η διάθεση πέφτει, που θες να τα παρατήσεις. Αλλά – όπως λένε όσοι πέρασαν από εκεί – η συνέπεια κάνει τη διαφορά. Λίγο-λίγο, κάθε μέρα. Ούτε γρήγορα, ούτε αργά. Με ρυθμό.
Η φυσικοθεραπεία είναι σαν εκείνο το καφεδάκι στο καφέ στην Εθνικής Αντιστάσεως: στην αρχή το παίρνεις βιαστικά, μετά αρχίζεις να το απολαμβάνεις, και στο τέλος δεν μπορείς χωρίς αυτό. Έτσι κι εδώ – στην αρχή δύσκολη, μετά απαραίτητη, και στο τέλος, ελευθερία.
Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο να περπατά ξανά χωρίς μπαστούνι, να ανεβαίνει σκαλιά χωρίς φόβο, να χαμογελά μετά από μήνες πόνου… ε, καταλαβαίνεις γιατί η φυσικοθεραπεία στον Γέρακα δεν είναι απλώς θεραπεία. Είναι η συνέχεια του χειρουργείου, το δεύτερο κεφάλαιο της ανάρρωσης.
Μπορεί να ακούγεται μεγάλο λόγια, αλλά έτσι είναι. Η φυσικοθεραπεία δεν “σώζει” μόνο το γόνατο ή το ισχίο. Σώζει τη διάθεση, την ανεξαρτησία, τη σιγουριά. Και τελικά, αυτό είναι που μετράει περισσότερο.
Μικρή σκέψη στο τέλος:
Η κίνηση μετά από ένα χειρουργείο είναι φόβος, αλλά και λύτρωση. Η φυσικοθεραπεία δείχνει ότι, με υπομονή, το σώμα ξέρει πώς να ξανασηκωθεί. Αρκεί να του δοθεί ευκαιρία… και λίγη βοήθεια από τα σωστά χέρια.